/autor: Małgorzata Stąsiek/

Współuzależnienie to szerokie pojęcie, nieposiadające tak dokładnej definicji jak na przykład uzależnienie od narkotyków, leków czy alkoholu.
W najprostszy sposób można by powiedzieć, że jest to niekostruktywne dla obu stron towarzyszenie innej osobie w uzależnieniu, poprzez przejmowanie na siebie odpowiedzialności za jej uzależnienie i życie.

Jednak termin ten może mieć różne znaczenie dla poszczególnych osób. Jeden z moich pacjentów określił swoje współuzależnienie, poczuciem tego, że jest dozorcą. Inny powiedział, że jest to dla niego tkwienie w uzależnieniu męża i konieczność ponoszenia obowiązku za jego życie, utrzymanie, problemy i wiele innych.

Definicję współuzależnienia może określić każda osoba w nim się znajdująca i mająca tego świadomość. Zatem definicji może być tak wiele niczym osób uzależnionych.

Dla mnie najbliższa definicja opisująca i tłumacząca to pojęcie mówi o tym, że współuzależniona osoba pozwala osobie uzależnionej wpływać na swoje życie, emocje, zdrowie, pracę, itd. W ten sposób zatraca umiejętność cieszenia się życiem i traci nad nim kontrolę, starając się obsesyjnie, za wszelką cenę, sprawować kontrolę nad osobą uzależnioną, kosztem siebie, swoich potrzeb, interesów i celów.

Współuzależnieni często mogą:

- mieć poczucie bycia wykorzystanym

- przyciągać do siebie osoby uzależnione

- zastanawiać się dlaczego ich działania są nieskuteczne

- czuć odpowiedzialność za osobę współuzależnioną

- obwiniać się za wszystko

- czuć się najpewniej kiedy cały czas coś z siebie dają osobie uzależnionej

- nie mogą spać z powodu problemów czy zachowania osoby, od której są współuzależnione

- muszą sprawować nieustającą kontrolę

- nie wiedzą czemu brak im siły

- nie mogą przestać się martwić

- wszystko biorą na siebie

- starać się zadowolić osobę uzależnioną kosztem siebie

- robić rzeczy których nie chcą

- robić więcej niż do nich należy

- robić za osobę uzależnioną to co ona sama powinna zrobić

- odczuwać smutek, że całe życie tak wiele z siebie dają a nie otrzymują nic w zamian

- dużo myślą i rozmawiają o innych

- skupiają całą swoją energię na osobie uzależnionej i jej problemach

- wymagają od siebie perfekcji

- mają ogromne poczucie winy

- czują się inni niż reszta świata

- czują się nierozumiani i oceniani negatywnie

- izolują się od innych: rodziny, przyjaciół, znajomych w poczuciu wstydu

Wszystko to prowadzi do utraty kontroli w różnych aspektach funkcjonowania i ostatecznie do utraty/braku umiejętności życia własnym życiem.

Życie osoby współuzależnionej staje się lustrzanym odbiciem
życia osoby uzależnionej!

Warto skorzystać z profesjonalnej pomocy psychologicznej jeżeli:

- zauważysz u siebie, że Twoje życie kręci się wobec jednej uzależnionej osoby;

- Twoje emocje są związane są ze stanem w jakim aktualnie znajduje się osoba uzależniona;

- nie możesz skoncentrować się na niczym bo myśli Twoje ciągle są skoncentrowane na osobie uzależnionej;

- zamykasz się w domu z powodu poczucia wstydu i winy;

- Twoje kontakty z najbliższymi są coraz rzadsze.

Gdy natomiast wystąpiły już u Ciebie fizyczne zaburzenia zdrowia taki jak na przykład :

bóle głowy, brzucha, nadciśnienie tętnicze, bezsenność, brak apetytu,
apatia, spadek wagi ciała lub jeżeli sam zacząłeś sięgać po alkohol,
tabletki uspokajające, nasenne, przeciwlękowe czy nawet narkotyki

to znaczy, że wymagasz również opieki lekarskiej.