/Prezentowane poniżej informacje nie były dotąd nigdzie publikowane i są opisem moich doswiadczeń i przemysleń w pracy z osobami zazdrosnymi, podlegają ochronie zgodnie z prawem autorskim./

©SYNDROM DESDEMONY /dotyczy także mężczyzn/

Otello kochał Desdemonę z wzajemnością. O nią stał się chorobliwie zazdrosny. Niekontrolowana zazdrość popchnęła go do morderstwa. Zabił Desdemonę, a potem, gdy przekonał się o jej niewinności, popełnił samobójstwo. Współczesna psychiatria nazwała najbardziej patologiczną zazdrość jego imieniem.

Kliniczny zespół Otella jest przejawem głębokich zaburzeń psychicznych na podłożu choroby alkoholowej. Jest skrajnym przypadkiem chorobliwej zazdrości. Ale szekspirowski Otello, choć zawsze wykazywał skłonność do zazdrości, nie od razu był chory z zazdrości. Jego stan ewaluował, chociaż wierność Desdemony nie zmieniała się. Jego zazdrość nie miała z nią nic wspólnego. W życiu spotykamy Otellów, których zazdrość ma różny stopień nasilenia. Ich Desdemony też są wierne.

Moje wieloletnie doświadczenia pracy z osobami cierpiącymi z powodu zazdrości przekonują mnie, że każda zazdrość jest dynamiczna i interaktywna, a jej przyczyną i jednocześnie skutkiem, jest indywidualna dysfunkcja, trudność każdej ze stron, oraz to, co rodzi się i utrzymuje w interakcji między nimi.

Wierne Desdemony, bezpodstawnie oskarżane, ograniczane i upokarzane, tkwią przy swoich Otellach, trzymane destruktywną siłą takiego pełnego cierpienia związku.
Siła wiązania się przez negatywne emocje, może istnieć tylko wtedy, gdy te emocje występują po obu stronach i gdy się dopełniają.
Dysfunkcje przejawiane przez dwie osoby, będące w stałym, bezpośrednim kontakcie, wzmacniają się wzajemnie, czasem długimi latami.
Tak zacieśnia się ich wzajemna zależność. Zależność od zazdrości.

Często takie związki przechodzą charakterystyczne cykle – od narastania napięcia zazdrości, poprzez gwałtowne burze, do okresów godzenia się i wręcz sielankowych chwil. Ten cykl stwarza iluzję pozytywnej zmiany. Jest on podobny do cyklu przemocy w rodzinie.

Zdaniem znanej hipnoterapeutki Haliny Gąsior © „zazdrość jest jedną z niewielu dostępnych osobie zazdrosnej możliwości wyrażania siebie, swoich emocji gdy inne sposoby są zamknięte, niedostępne lub nieznane. Wymiana emocji, myśli pomiędzy osobami uwikłanymi w zazdrość tworzy dynamikę relacji, w której bez tej zazdrości powstałaby pustka, nuda lub poczucie wyobcowania.”

CZYM JEST SYNDROM DESDEMONY?

W psychiatrii i psychologii nie ma jednostki diagnostycznej tak nazwanej i opisanej. Zespół lub syndrom Desdemony wprowadzam i opisuję w tym miejscu publicznie po raz pierwszy, jako efekt moich klinicznych doświadczeń, obserwacji i przemyśleń.

Moja definicja syndromu Desdemony:

Jest to zespół cech osoby – w sferze myślenia, emocji, afektu i zachowań – predysponujący ją do wiązania się lub/i/ uzależniania /w różnym stopniu/ od osoby przejawiającej o nią irracjonalną, silną zazdrość, w tym patologiczną zazdrość.

Mówiąc o „irracjonalnej, silnej zazdrości” mam ma myśli taką zazdrość, która nie ma żadnego potwierdzenia w racjonalnych przesłankach i faktach i która powoduje cierpienie w osobie ją przezywającej i w osobie będącej obiektem zazdrości, i/lub która w sposób istotny obniża jakość życia osoby będącej pod jej wpływem, .

Zespół Desdemony nie jest relatywnym odpowiednikiem zespołu Otella. Przejawia się także w innych związkach z osobą irracjonalnie zazdrosną. Dotyczy także mężczyzn.