Desdemona uległa

Bardzo szybko przyjmuje role ofiary, podporządkowuje się całkowicie ograniczeniom i wymaganiom zazdrosnego partnera, swoje cierpienie składa na ołtarzu miłości i pogodzona ze swoim losem, żyje przekonaniem o niemożliwości jego zmiany. Zazwyczaj nigdy nie odchodzi.

Desdemona poświęcająca się

Na początku buntuje się przeciw stawianym przez niego ograniczeniom i oskarżeniom, ale doświadczając własnej nieskuteczności i czując lęk przed zostaniem samą, w poczuciu poświęcenia siebie, wypracowuje takie strategie w relacji, by ponosić jak najmniejsze konsekwencje jego zazdrości i jednocześnie, choć zazwyczaj w znacznie ograniczonym stopniu, zachować jakieś pozory normalnego życia. Jeśli odchodzi, to tylko wtedy gdy zdarzą się jakieś wyjątkowo sprzyjające okoliczności.

Desdemona walcząca

Zazwyczaj walczy od razu, ale bywa, że na początku przyjmuje warunki zazdrosnego partnera, ogranicza i zmienia siebie zgodnie z jego zazdrosnymi oczekiwaniami, w nadziei, że to go zmieni; widząc jednak, iż taka taktyka nie przynosi pożądanych efektów, w końcu buntuje się i zaczyna wojnę w imię swoich praw w związku. Z czasem traci z oczu pierwotny cel jakim była „normalna relacja bez zazdrości” i walka pochłania ją całkowicie, stając się celem samym w sobie. Bojąc się samotności rzadko odchodzi, lub odchodzi po długim czasie. W takim związku nie rzadko występuje przemoc fizyczna.

Desdemona zazdrosna

Zazdrość partnera uruchamia jej zazdrość o niego, staje się do niego podobna, podporządkowuje się jego wymaganiom i normom, oraz sama stawia mu podobne ograniczenia; ich związek przypomina więzienną celę, w której oboje przyjmują rolę więźniów i jednocześnie strażników. Destrukcja w takich związkach może być tak duża, że dochodzi często do przemocy fizycznej.

Wszystkie formy Desdemony mogą się przenikać i zmieniać w czasie. Niekiedy osoba funkcjonuje jakby zaklęta w jednej z tych form przez wiele lat, a czasem w jednej osobie przejawiają się rożne jej formy.