Jestem specjalistą Dialogu Motywującego, stosuję tę metodę w psychoterapii, oraz prowadzę szkolenia, ucząc tej metody profesjonalistów w całej Polsce.
dwietwarze-dialog

Kilka słów o tym, co to jest Dialog Motywujący?

DIALOG MOTYWUJĄCY - jest stylem komunikacji.

DIALOG MOTYWUJĄCY /DM/ czyli Motivational Interviewing /MI/ jest skoncentrowaną na osobie, opartą na współpracy, formą komunikacji, prowadzącą klienta w kierunku wydobywania i wzmacniania wewnętrznej motywacji do zmiany. Jest skuteczną strategią, która w czasie prowadzenia rozmowy pomaga w pokonaniu ambiwalencji i oporu, utrudniającym wielu ludziom podjęcie pożądanych i istotnych dla nich zmian w życiu. Stanowi nowatorskie podejście, którego praktyka oparta jest na danych naukowych (empirycznych).

Motivational Interviewing MI /czyli Dialog Motywujący/ nie jest terapią, ani psychoterapią.

Filozofia Dialogu Motywującego zakłada:

PARTNERSTWO partnership – równa relacja, współpraca, raczej odkrywanie, badanie niż upominanie oraz zainteresowanie i wsparcie, zamiast perswazji i sporu, unikanie pułapki bycia ekspertem.

AKCEPTACJA acceptance – całkowita akceptacja osoby, co nie jest jednoznaczne z poparciem dla zachowania, rozumienie akceptacji jak u Rogersa: wspieranie autonomii, uznanie bezwzględnej wartość osoby, empatia, dowartościowanie.

WSPÓŁCZUCIE compation – aktywne wspieranie, działanie dla czyjegoś dobra, okazywanie troski, odpowiedź na potrzeby innej osoby.

WYDOBYWANIE evocation – odkrywanie zasobów, mocnych stron, zamiast skupienia na deficytach i brakach, aby „naprawić” klienta.

Ogólnie:

  • DM jest skoncentrowanym na kliencie stylem komunikacji odnoszącym się do częstego problemu ambiwalencji względem zmiany.
  • DM znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie osoba ma problemy z motywacją, jest ambiwalentna wobec zmiany i prosi o pomoc w tej sprawie, czyli w oświacie, opiece zdrowotnej, pomocy społecznej, resocjalizacji i psychoterapii.
  • DM może być stosowany w psychoterapii, ale sam w sobie DM nie daje kompetencji terapeutycznych.
  • DM może służyć zwiększeniu zaangażowania w terapię, motywowania do zmian, rozwijania ambiwalencji typowej dla danego psychologicznego problemu, np. w depresji „nie chcę już żyć-chcę żyć z mniejszym cierpieniem” „wstydzę się i boję ludzi – czuję się samotny, chcę być z ludźmi”